Na terenie Rudniańskiego Parku Krajobrazowego znajdują się również inne formy ochrony przyrody. Są to rezerwaty przyrody, pomniki przyrody, stanowisko dokumentacyjne oraz obszary Natura 2000.
REZERWATY PRZYRODY
Rezerwat przyrody to jedna z najwyższych form ochrony prawnej, którą obejmuje się wybitne, bardzo cenne obszary. Na terenie Parku występują dwa rezerwaty chroniące zarówno elementy przyrody ożywionej, jak i nieożywionej. Należy pamiętać, że w rezerwacie przyrody można poruszać się tylko po wyznaczonych szlakach turystycznych lub dydaktycznych.
Rezerwat przyrody „Kajasówka”
Jest to rezerwat przyrody nieożywionej obejmujący niewielką część wyniesienia zwanego Kajasówką, z najwyższym jego szczytem: Bustrykiem. Położony jest we wschodniej części Parku. Chroni cenny ze względów geologicznych, duży zrąb tektoniczny, zbudowany z wapieni jurajskich. W jego północnej i południowej części znajdują się niewielkie, stare wyrobiska, w których odsłaniają się wspomniane skały. Jest tu również niewielka Jaskinia Przegińska. Celem ochrony jest również porastający wzgórze las oraz liczne zbiorowiska muraw kserotermicznych. Jednak te ostatnie w porównaniu z latami 60-tymi i 70-tymi znacznie zubożały i zostały zastąpione w sposób naturalny zaroślami tarninowymi. Było to efektem zaprzestania wypasu bydła, prowadzonego tu do czasu powstania rezerwatu.
Rezerwat przyrody „Dolina Potoku Rudno”
Jeden z najmłodszych rezerwatów przyrody w województwie małopolskim o typie leśnym, położony w północno-wschodnim krańcu Parku. Chroni dolinę potoku Rudno ze zbiorowiskami łęgu olszowego i olsu. Osobliwością florystyczną są stanowiska skrzypu olbrzymiego. Na terenie rezerwatu znajduje się stary kamieniołom porfiru „Orlej”. Zarówno on sam, jak i prowadzący do niego przekop również stanowią przedmiot ochrony.
POMNIKI PRZYRODY
Na terenie Rudniańskiego Parku Krajobrazowego znajdują się 32 pomniki przyrody, w tym: 29 drzew (10 dębów szypułkowych, 5 lip drobnolistnych, 5 lip szerokolistnych, 4 sosny wejmutki, 2 tulipanowce amerykańskie, 1 kasztanowiec, 1 platan klonolistny, 1 buk pospolity) oraz 3 pomniki przyrody nieożywionej (Gaudynowskie Skały oraz skałki i kamieniołom w Rusocicach).
STANOWISKO DOKUMENTACYJNE
Odsłonięcie geologiczne
Jedyne stanowisko dokumentacyjne na terenie Rudniańskiego Parku Krajobrazowego utworzone zostało w 1998 roku w rejonie miejscowości Mirów. Celem ochrony jest niewielkie odsłonięcie skalne, będące jednocześnie stanowiskiem paleontologicznym. Widoczny w nim jest profil z granicą jury środkowej i górnej, z bogatą fauną amonitową. Niestety miejsce to dziś jest nieczytelne i trudne do zidentyfikowania.
OBSZARY NATURA 2000
Obszar Natura 2000 „Rudno”
Specjalny obszar ochrony siedlisk o powierzchni 72,4 ha, położony we wschodniej części Parku. Obejmuje swym zasięgiem malowniczą dolinę Wrzosy, część doliny potoku Rudno. Zlokalizowane są tu przede wszystkim siedliska nieleśne, w tym łąki trzęślicowe z kosaćcem syberyjskim i goryczką wąskolistną. Występują wśród nich różne gatunki motyli, np. modraszki telejus i nausitous, czerwończyk nieparek. Na podmokłych fragmentach oraz w niewielkich zbiornikach wodnych licznie występują płazy, w tym traszki grzebieniaste. Znajduje się tu również stanowisko poczwarówki zwężonej. Z samym potokiem związany jest również minóg strumieniowy czy bóbr europejski.
Obszar Natura 2000 „Rudniańskie Modraszki – Kajasówka”
Jest to specjalny obszar ochrony siedlisk, znajdujący się w południowo-wschodniej części Parku i pokrywający się z nim tylko w niewielkiej części, w rejonie Kajasówki. Ma powierzchnię 447,2 ha. Na jego terenie znajduje się wapienne wzgórze, stanowiące zrąb tektoniczny oraz stosunkowo płaska powierzchnia z łąkami i pastwiskami. Głównym celem ochrony są tu siedliska łąkowe i zaroślowe, stanowiące miejsce życia kilku gatunków motyli, między innymi: modraszek telejus, modraszek nausitous, czerwończyk fioletek oraz skalnik driada. Ten ostatni jest bardzo rzadkim gatunkiem, zagrożonym wyginięciem. Poza gatunkami zwierząt w obszarze znajdują się cenne dla wspólnoty siedliska nieleśne: murawy kserotermiczne oraz niżowe i górskie łąki użytkowane ekstensywnie.