FAUNA

Obszar Rudniańskiego Parku Krajobrazowego jest nie tylko ostoją osobliwości florystycznych, ale także i faunistycznych. Dolina potoku Rudno, z którą przeważnie wiążą się pierwsze nasze skojarzenia dotyczące tego Parku, jest domem wielu gatunków zwierząt związanych ze środowiskiem wodno – błotnym i leśnym. To tutaj znajduje się jedyne na niżu stanowisko kumaka górskiego – niewielkiego płaza o źrenicach w kształcie serca. Jest też kumak nizinny i inne płazy, jak choćby żaba trawna, ropucha szara i zielona czy traszki – zwyczajna i grzebieniasta. Występują tu także gady: jaszczurki, zaskroniec zwyczajny i żmija zygzakowata.

Z ptaków, prócz pospolitych gatunków związanych z terenami podmokłymi jak trzciniak, łozówka czy strumieniówka, uwagę zwraca między innymi obecność pliszki górskiej czy dzięcioła czarnego. W związku z faktem, iż południowe granice Rudniańskiego Parku Krajobrazowego wyznacza wolno płynąca rzeka Wisła, przyległa do niej część Parku jest ostoją wielu gatunków ptaków, zarówno tych, które zamieszkują te tereny na stałe, jak i obserwowanych przelotnie. Przyjeżdżając w te strony warto zaopatrzyć się w lornetkę, bo w tym jednym miejscu można zaobserwować wiele ciekawych przedstawicieli tej grupy zwierząt. Zobaczyć tu można: czaple siwe, czajki, żurawie, łyski, kilka gatunków perkozów, remizy, a także bociany białe i czarne. Na terenie Parku spotkamy również wciąż niezbyt częstego na Jurze puszczyka uralskiego.

Wartym uwagi jest fakt, iż w tym jednym miejscu stwierdzono aż 182 gatunków ptaków. To prawdziwy raj dla ornitologów. W związku z ogromnym bogactwem ptaków na tym terenie utworzono ścieżkę ornitologiczną „Łączany”, z punktami obserwacyjnymi.

W latach 80-tych fauna Parku została wzbogacona o bobry, które wprowadzono tu w ramach reintrodukcji tych zwierząt w obszarze południowej Polski. Początkowo wsiedlono dwie pary bobrów i kotną samicę z dwoma młodymi. Populacja, w ciągu kolejnych niespełna dziesięciu lat, powiększyła się do kilkunastu osobników, które zajęły odcinek potoku o długości około 5 km i wybudowały tamy i żeremia.

Z nasłonecznionym, ciepłym i suchym siedliskiem wapiennych wzgórz i eksponowanych do słońca zboczy związana jest ściśle fauna kserotermiczna. Występują tu przedstawiciele trzmielowatych, a także ponad 90 gatunków ciepłolubnych motyli. Ich wybrani przedstawiciele to kraśnik sześcioplamek, modraszek telejus, paź królowej i rusałka admirał. Sporo tu także ciepłolubnych ślimaków, między innymi świdrzyk lśniący, ślimak łąkowy czy bursztynka pospolita. Wartym uwagi jest także występowanie na tym obszarze zagrożonego wyginięciem ślimaka – poczwarówki zwężonej.