PRZYRODA NIEOŻYWIONA

Budowa geologiczna

Park leży na terenie Karpat Zewnętrznych (fliszowych), które budują przede wszystkim piaskowce i łupki, należące do dwóch dużych jednostek geologicznych – płaszczowiny podśląskiej oraz płaszczowiny śląskiej. Ta pierwsza występuje jedynie szczątkowo na północy, natomiast druga stanowi podłoże pozostałej części Parku.

Jednymi z najstarszych skał są piaskowce i łupki należące do tzw. formacji lgockiej, które obserwować można w niewielkim kamieniołomie w Kaczynie. Powierzchniowo największe rozprzestrzenienie mają warstwy godulskie, składające się również z piaskowców i łupków, jednak nie odsłaniają się one w wielu miejscach.

Łatwiej zaobserwować budowę wyżej leżących warstw istebniańskich, składające się najczęściej z piaskowców i zlepieńców. Zbudowana z nich jest większość ciekawych form skałkowych, położonych w rejonie Przełęczy Kocierskiej, Łamanej Skały oraz Smrekowicy.

Na południu natomiast znajdują się między innymi warstwy menilitowe oraz krośnieńskie.

Pomiędzy płaszczowiną podśląską i śląską znajduje się tzw. seria skałkowa, określana również jako seria skałek andrychowskich. Tworzy ona wąski pas ciągnący się od okolic Inwałdu, przez północną część Andrychowa, aż po Targanice. Są to głównie utwory wapienne i

margliste wieku jurajskiego i kredowego oraz starsze granitognejsy i mylonity. Powstały dwie teorie dotyczące tego wyjątkowego usytuowania skał. Jedna mówi o tym, że stanowią one tzw. porwak tektoniczny, czyli blok porwany z podłoża podczas procesu nasuwania się płaszczowin karpackich. Druga teoria określa je jako olistolit czyli masę skalną różniącą się od otaczających skał (wiekowo lub rodzajem skał), związaną z osuwiskiem podmorskim. Na terenie Parku kilka jej odsłonięć można oglądać w starym wapienniku ponad miejscowością Inwałd.

Geomorfologia

Beskid Mały na terenie województwa małopolskiego, często określany jako Beskid Andrychowski, składa się z dwóch głównych grzbietów górskich. Pierwszy z nich, zlokalizowany na południu, ciągnie się od Przełęczy Kocierskiej przez Łamaną Skałę po Leskowiec. Drugi, o wiele niższy, znajduje się na północy pomiędzy Andrychowem, Kaczyną a Ponikwią.

Charakterystyczną cechą geomorfologiczną tego terenu jest występowanie w głównym grzbiecie form skałkowych. Ich powstanie związane jest z różnymi procesami erozyjnymi (wietrzenie i ruchy masowe), odpornością poszczególnych warstw skalnych oraz występowaniem systemów spękań.