FLORA

Teren Dłubniańskiego Parku Krajobrazowego jest stosunkowo słabo zalesiony. Lasy pokrywają zaledwie około 17% jego powierzchni. W porównaniu do średniej krajowej, która wynosi około 30%, jest to rzeczywiście bardzo niewiele. Kilka procent powierzchni Parku zajmują łąki. Generalnie w jego krajobrazie, podobnie jak całej zlewni rzeki Dłubni, dominują grunty rolne.

W obrębie Parku występują urozmaicone siedliska leśne o dużym zróżnicowaniu żyzności gleby i jej zdolnościach produkcyjnych. Największy kompleks leśny o powierzchni ponad 500 ha leży w środkowo-zachodniej części Parku. W jego skład wchodzą głownie drzewostany z panującymi: sosną, dębem lub jodłą. Wzdłuż zachodniej i środkowej części Parku, w linii od Trzyciąża po Sułkowice rozciągają się trzy kompleksy leśne, każdy o wielkości ok. 250 ha. Podobnie jak największy, i te budowane są głównie przez drzewostany z dominującymi: sosną, jodłą lub dębem. W północnej części Parku, w okolicach Imbramowic i Ostrysza leży mniejszy kompleks leśny (o powierzchni nieco ponad 100 ha), w którym  przeważają drzewostany z panującymi dębem lub bukiem.

Oprócz dominujących na terenie Parku sosny i dębu, znaczny udział w drzewostanach mają jodła i buk. Mniej jest pozostałych występujących tu gatunków:  brzozy, modrzewia, jaworu, jesionu, wiązu, dębu czerwonego, świerku, grochodrzewu (robinii akacjowej), topoli, osiki, wierzby, kasztanowca, olchy, grabu i lipy.

Ważnym elementem szaty roślinnej parku są ciepłolubne formacje roślinne. Na murawy kserotermiczne i tworzące je interesujące gatunki roślin naczyniowych w dolinie Dłubni zwróciła uwagę już w roku 1923 wybitna botanik prof. Aniela Kozłowska. Szczególnie bogate w gatunki płaty muraw kserotermicznych i ciepłych zarośli obserwować możemy w miejscach o dogodnych dla ich rozwoju warunkach świetlnych, termicznych i wilgotnościowych. W nich to występuje ogromna różnorodność gatunków charakterystycznych wyłącznie dla muraw. Wymienić tu można rośliny takie jak: krwawnik pannoński, czosnek górski, zawilec wielkokwiatowy, aster gawędka, dziewięćsił bezłodygowy, chaber austriacki, śniedek baldaszkowaty, len złocisty, wilżyna ciernista, kosatka kielichowa, wiśnia karłowata, kilka gatunków storczyków i wiele innych. Wiele z nich jest prawnie chronionych.

Część z obserwowanych na murawach gatunków występuje też w innych zbiorowiskach roślinnych, takich jak ciepłolubne zarośla rzeki Dłubni, a na murawach pełnią rolę towarzyszącą.
Do takich zalicza się np. dąbrówka kosmata, kłosownica pierzasta, klinopodium pospolite, pięciornik biały, driakiew żółtawa, rozchodnik wielki, starzec jakubek, pierwiosnek lekarski czy fiołek kosmaty. W ciepłych zaroślach rzeki obserwować można gatunki charakterystyczne tylko dla nich, takie jak traganek szerokolistny, dzwonek okrągłolistny, jeżyna dwubarwna, malina kamionka, bez hebd czy żarnowiec miotlasty. W lasach natomiast uwagę zwraca pluskwica europejska, wierzbownica górska, kruszczyk szerokolistny, poziewnik dwudzielny i miękkowłosy, jastrzębiec równołodygowy, gałęzisty
i sabaudzki, pszeniec gajowy oraz fiołek przedziwny.