FLORA

Bielańsko – Tyniecki Park Krajobrazowy pod względem przyrody ożywionej jest parkiem dość specyficznym, co wynika z jego lokalizacji. W związku z jego położeniem częściowo na terenie, a częściowo w bezpośrednim sąsiedztwie dużej aglomeracji miejskiej jaką jest Kraków, przyroda naznaczona jest dużym wpływem czynników będących efektem wzmożonej urbanizacji. Wzrost koncentracji ludności, natężenie ruchu drogowego czy też problem utylizacji i składowania odpadów niosą za sobą znaczny wzrost zanieczyszczenia środowiska. Mimo to na terenie Parku znajduje się wiele miejsc bardzo cennych przyrodniczo, na które niewątpliwie warto zwrócić uwagę.

Pod względem florystycznym teren Parku to w dużym stopniu zbiorowiska roślinności ruderalnej, związanej z terenami zamieszkałymi i zagospodarowanymi przez człowieka. Nie brakuje tu także innych zespołów roślinnych.

Na terenie Parku znajdują się trzy duże kompleksy leśne. Największy z nich, Las Wolski, to las liściasty, w którego drzewostanie dominują dęby, buki i brzozy, a w runie, szczególnie wiosną, wzrok przykuwa łanowo kwitnący zawilec gajowy. Oprócz Lasku Wolskiego uwagę zwraca także kompleks leśny w okolicach Tyńca. Tworzą go fragmenty buczyn, grądów i mieszanego boru sosnowo-dębowego. Jest też las w okolicach Czernichowa, popularnie zwany Buczyną Czernichowską, w którego drzewostanie znaczny udział ma (jak sama nazwa wskazuje) buk zwyczajny. Oprócz wyżej wymienionych zespołów leśnych charakterystyczne dla Parku są zadrzewienia łęgowe, związane z podmokłymi obszarami nad rzeką Wisłą i jej licznymi starorzeczami. Tu przykładem może być choćby las łęgowy w Kostrzu.

Oprócz zbiorowisk leśnych, na terenie Parku znajdziemy także zbiorowiska ciepłolubnych zarośli oraz roślinności kserotermicznej, w tym murawy kserotermiczne (m.in. na terenach rezerwatów przyrody Bielańskie Skałki, Skałki Przegorzalskie, Panieńskie Skały, Skołczanka, a także uroczysk Kowadza i Wielkanoc).

Dość istotny udział we florze mają ponadto zbiorowiska łąkowe. Te szczególnie cenne przyrodniczo objęte zostały ochroną w formie obszarów Natura 2000. Są to Dębnicko–Tyniecki Obszar Łąkowy (na terenie Bielańsko–Tynieckiego Parku Krajobrazowego znajdują się trzy jego enklawy) oraz Skawiński Obszar Łąkowy. Na terenach tych, oprócz różnych rodzajów łąk (m.in. zmiennowilgotnych łąk trzęślicowych czy niżowych i górskich, świeżych łąk użytkowanych ekstensywnie), znajdują się też inne typy siedlisk. Warte uwagi są między innymi torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk.

Na całym terenie Parku występuje wiele gatunków roślin objętych ochroną prawną. Z gatunków występujących na łąkach wymienić można między innymi: lipiennika Loesela (figurującego w załączniku II Dyrektywy Siedliskowej), goździka pysznego, śnieżyczkę przebiśnieg, kruszczyka błotnego, kukułkę krwistą, kosaćca syberyjskiego, pierwiosnka wyniosłego czy pełnika europejskiego. W lasach spotkać można między innymi lilię złotogłów, a na kserotermach: dziewięćsiła bezłodygowego czy rojownika pospolitego.